Oprócz Cystersów ożywioną działalność budowlaną prowadziły zakony żebracze wyznające ideały ubóstwa i z tego powodu realizujące budownictwo antykatedralne. Przy kościołach wznoszono zabudowania klasztorne. Budowle klasztorne, podobnie jak w romanizmie miały kapitularz, ważne pomieszczenie o uroczystym wystroju architektonicznym, gdzie obradowało zebranie kapituły, refektarz — przestrzenne wnętrze z kolumnami lub słupami oraz dormitoria, czyli sypialnie. Ponadto prostokątny dziedziniec otaczały w jednej lub kilku kondygnacjach dalsze pomieszczenia mieszkalne braci zakonnej, pokoje gościnne, sale szkolne oraz szpitalne.